Didi
Door: Lara
Blijf op de hoogte en volg Lara
25 Juli 2014 | India, Delhi
Het is vrijdag, al bijna een hele week is voorbij. De tijd vliegt echt om hier.
Deze stad is knettergek. Het verkeer is bizar: Er zijn geen regels behalve dat je links rijd en meestal moet stoppen voor rood. Inhalen kan best van twee kanten tegelijk: Als je maar eerst even hard toeterd. In het begin vond ik het maar raar, maar er gebeuren hier bijna geen ongelukken, op wat materiaalschade na. Het werkt voor hun, dus waarom niet. En het wend ontzettend snel.
Het kastensysteem is al jaren afgeschaft, maar toch merk je hier sterk dat er grote verschillen zijn tussen bevolkingsgroepen. Arm en rijk gaat in de regel niet met elkaar om, ondanks dat ze praktisch naast elkaar wonen. Om maar een voorbeeld te geven: De plaats waat het vrijwilligers huis staat, is bekend als een goede buurt voor de middle class en de upper middle class. Toch staan her en der een aantal krotten en kun je de kruizing niet oversteken zonder te worden aangehouden door een bedelend kindje op blote voeten. Ik dacht dat dit al wel een heftige realiteitscheck zou zijn, maar die kwam pas echt toen ik begon bij Jamghat, de opvang voor straatkinderen bij kabootar market. Kabootar market is een markt tegenover Red Fort, een bekend oorlogsmonument en grote toeristische trekpleister, hier worden vooral tweedehands kledingstukken verkocht door de allerarmste. Onze eerste dag op Jamghat begon dinsdag en het was fantastisch. De kinderen zijn zo lief en willen graag spelen en leren. De niveau's zijn ontzettend verschillend omdat sommige wel naar school zijn geweest of eerder bij Jamghat zijn terecht gekomen. Zo was er dinsdag een superslim jongetje van een jaar of 5/6 die wiskunde heel leuk vind. Ik maakte sommen voor hem als 23x12= en hij maakte ze zonder moeite. Ook kon ik prima gesprekken met hem houden in het Engels. Sinds gister geef ik vooral Ahmed les. Ahmed is een schutere jongen van een jaar of 15 die, denk ik, pas net bij Jamghat zit. Hij is daarvoor nooit naar schoolgeweest, dus hij spreekt heel gebrekkig Hindi en Engels. Ook zijn wiskunde is niet zo best. Maar hij wilt heel graag leren en heeft veel persoonlijke begeleiding nodig. Ik vind dat heel leuk om te doen. Eigenlijk vind ik dat nog veel leuker als spelen met de kleintjes.
Didi is Hindi voor grote zus. Zo noemen al de kids van Jamghat je al na een half uur. Ze weten dat je van ver komt om bij ze te zijn en dat waarderen ze ernorm. Het is bijzonder dat mensen je zo snel in vertrouwen nemen.
In de avonden hebben we veel vrije tijd en meestal ga ik dan met Iris, Juan, Maria en Alejandra naar een toeristische trekpleister. Het is dan een stuk rustiger als overdag en ook een stuk koeler. De Isckon tempel was vooral heel bijzonder. Het is een tempel voor modern hindoeisme waar men de goden aanbid door veel te dansen en muziek te maken. Iedereen is er welkom en mag meedoen. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest als daar.
Vandaag kregen we bij Jamghat te horen dat ze om 12 uur dichtgaan voor een staff meeting. We besloten om naar een bijzondere, hele grote moskee te gaan. Ik denk dat het vandaag een bijzondere dag is voor de Islam, want het was ontzettend druk: Zo druk dat we het gevaarlijk vonden om naar binnen te gaan. We keren om en lopen richting de uitgang van het terrein. ''DIDI, DIDI'', wordt er achter ons geroepen. Binnen no time komen we een hoop kinderen van Jamghat tegen. Opeens waren wij de witte mensen die alle kinderen kennen en dat vond men daar blijkbaar heel bijzonder: Terwijl we met de kids begonnen te spelen vormde er zich een groep van zo'n 80 man om ons heen en keek toe. Ze zeggen dat iedereen '1 minute of fame' heeft. Ik denk dat ik hem net heb gehad.
Deze stad is knettergek. Het verkeer is bizar: Er zijn geen regels behalve dat je links rijd en meestal moet stoppen voor rood. Inhalen kan best van twee kanten tegelijk: Als je maar eerst even hard toeterd. In het begin vond ik het maar raar, maar er gebeuren hier bijna geen ongelukken, op wat materiaalschade na. Het werkt voor hun, dus waarom niet. En het wend ontzettend snel.
Het kastensysteem is al jaren afgeschaft, maar toch merk je hier sterk dat er grote verschillen zijn tussen bevolkingsgroepen. Arm en rijk gaat in de regel niet met elkaar om, ondanks dat ze praktisch naast elkaar wonen. Om maar een voorbeeld te geven: De plaats waat het vrijwilligers huis staat, is bekend als een goede buurt voor de middle class en de upper middle class. Toch staan her en der een aantal krotten en kun je de kruizing niet oversteken zonder te worden aangehouden door een bedelend kindje op blote voeten. Ik dacht dat dit al wel een heftige realiteitscheck zou zijn, maar die kwam pas echt toen ik begon bij Jamghat, de opvang voor straatkinderen bij kabootar market. Kabootar market is een markt tegenover Red Fort, een bekend oorlogsmonument en grote toeristische trekpleister, hier worden vooral tweedehands kledingstukken verkocht door de allerarmste. Onze eerste dag op Jamghat begon dinsdag en het was fantastisch. De kinderen zijn zo lief en willen graag spelen en leren. De niveau's zijn ontzettend verschillend omdat sommige wel naar school zijn geweest of eerder bij Jamghat zijn terecht gekomen. Zo was er dinsdag een superslim jongetje van een jaar of 5/6 die wiskunde heel leuk vind. Ik maakte sommen voor hem als 23x12= en hij maakte ze zonder moeite. Ook kon ik prima gesprekken met hem houden in het Engels. Sinds gister geef ik vooral Ahmed les. Ahmed is een schutere jongen van een jaar of 15 die, denk ik, pas net bij Jamghat zit. Hij is daarvoor nooit naar schoolgeweest, dus hij spreekt heel gebrekkig Hindi en Engels. Ook zijn wiskunde is niet zo best. Maar hij wilt heel graag leren en heeft veel persoonlijke begeleiding nodig. Ik vind dat heel leuk om te doen. Eigenlijk vind ik dat nog veel leuker als spelen met de kleintjes.
Didi is Hindi voor grote zus. Zo noemen al de kids van Jamghat je al na een half uur. Ze weten dat je van ver komt om bij ze te zijn en dat waarderen ze ernorm. Het is bijzonder dat mensen je zo snel in vertrouwen nemen.
In de avonden hebben we veel vrije tijd en meestal ga ik dan met Iris, Juan, Maria en Alejandra naar een toeristische trekpleister. Het is dan een stuk rustiger als overdag en ook een stuk koeler. De Isckon tempel was vooral heel bijzonder. Het is een tempel voor modern hindoeisme waar men de goden aanbid door veel te dansen en muziek te maken. Iedereen is er welkom en mag meedoen. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest als daar.
Vandaag kregen we bij Jamghat te horen dat ze om 12 uur dichtgaan voor een staff meeting. We besloten om naar een bijzondere, hele grote moskee te gaan. Ik denk dat het vandaag een bijzondere dag is voor de Islam, want het was ontzettend druk: Zo druk dat we het gevaarlijk vonden om naar binnen te gaan. We keren om en lopen richting de uitgang van het terrein. ''DIDI, DIDI'', wordt er achter ons geroepen. Binnen no time komen we een hoop kinderen van Jamghat tegen. Opeens waren wij de witte mensen die alle kinderen kennen en dat vond men daar blijkbaar heel bijzonder: Terwijl we met de kids begonnen te spelen vormde er zich een groep van zo'n 80 man om ons heen en keek toe. Ze zeggen dat iedereen '1 minute of fame' heeft. Ik denk dat ik hem net heb gehad.
-
25 Juli 2014 - 13:29
Els Mama .:
Lieverd, ik zie dat je heel enthausiast bent, wat geweldig dat het je naar verwachting vergaat.
Hoe dankbaar zal het voelen als al die prachtige bruine oogjes je aankijken en wat een waardering zal dat geven.
Zo ik nu alles lees voldoet alles nog steeds boven verwachting.
Morgen naar je grote wens toe de Tai Mahal, heel veel plezier en fijn dat er nu wat op je logboek schrijft.
Geniet van elke minuut en sla elk beeld op in je hersenen, ben heel benieuwd naar alle foto's
Geniet en pas goed op elkaar en jezelf.
Dikke kus en knuffel van mama.xxxxxxxxxxxxxxxxx -
25 Juli 2014 - 19:34
Joke Mol:
ha lieve wereldburger...wat leuke om je een beetje te kunnen volgen via je blog! wat fijn om nu eens echt te kunnen zijn en te doen wat je altijd al wilde...en naar de taj mahal...super voor je!!!xxx -
26 Juli 2014 - 23:18
Mama Els :
Didi Lara zal ik je noemen.leuk ook voor je zusjes.
Dikke kus pop.van mama. -
30 Juli 2014 - 20:30
Marloes:
Wat mooi Didi, gelukkig heb je het naar je zin! Heel mooi geschreven en wat help je goed! Iemand waar deze wereld iets aan heeft!
Pappie zei dat het zo druk was bij de moskee omdat vrijdag voor hun de zondag is en het ramadan was, vandaar de drukte.
Heeel erg veel plezier nog Larie! Geniet ervan! Groetjes aan Iris, hopelijk is ze weer beter!
xxx -
31 Juli 2014 - 17:08
Marc:
Heerlijk meid, zo tussen Indiaas folklore. Moet een ongelofelijke belevenis zijn. Je geniet er gelukkig met volle teugen van. Wat een droomreis en werk! Wij zitten nu in Oberammergau, lekker in de zeilende regen. Moesson in Europa. Je hebt het dus prima voor elkaar ;-). Ik hoop dat Iris weer helemaal is opgeknapt en dat jullie er weer helemaal voor kunnen gaan.
Heel veel plezier lieverd. Hou van jou, Papa. -
08 Augustus 2014 - 11:00
Mama Els,:
Hoi lieverd, wat hoor ik nu? ben je ziek? hoop dat je je goed hebt laten bahandelen in het ziekenhuis, en nog een paar dagen kunnen genieten,
Dikke kus, mama .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
